Cavalgava noutro dia
per un caminho francês
e ûa pastor siía,
cantando con outras tres
pastores, e non vos pès,
e direi vos toda via
o que a pastor dizia
aas outras en castigo:
"Nunca molher crea per amigo,
pois s'o meu foi e non falou migo"
" Pastor, non dizedes nada "
diz ûa delas enton,
" Se se foi esta vegada,
ar verrá s'outra sazon
e dirá vos por que non
falou vosc', ai ben talhada,
e é cousa mais guisada
de dizerdes com' eu digo:
" Deus, ora veesse o meu amigo,
e averia gran prazer migo"
Joan Peres de Alvoim
(Portugal 1213-1285)
Carta de apresentação
O SECRETO MILAGRE DA POESIA
Sentimo-nos bem com seu contacto.
Disertamos sobre as suas maravilhas.
Auscultamos pequenas portas do seu mistério
e chegamos a perder-nos com prazer
no remoínho do seu interior.
Apercebemo-nos das suas fragilidades e manipulações.
Da sua extrema leveza.
Do silêncio de sangue e da sua banalização.
Excerto
in Rosa do Mundo
17 de abril de 2013
Joan Peres de Avoim : Pastorela
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Sem comentários:
Enviar um comentário